Wat een luxe: een vlucht die niet om half-gekraai vertrekt! We konden gewoon normaal opstaan, zonder slaapdronken gevecht met de wekker of discussie over wie de oplader heeft ingepikt. Vlucht om 14:00 uur top tijd. Nog even wat huishoudelijk geweld toegepast: stofzuiger erdoor, dweil erachteraan, alsof het huis ons zou missen. Bruno en Ollie nog even geknuffeld alsof we drie maanden wegblijven, en hop, de auto in richting station.
In de trein naar Schiphol en jawel, alsof het zo moest zijn: we kwamen lieve vrienden tegen die óók naar Schiphol gingen. Spontaan cadeautje van het universum! (Of gewoon NS-timing, maar laten we het magisch houden.)
Op Schiphol mochten we één koffer inchecken. Braaf sloten we aan in de gewone rij, maar aan het eind bleek: we hadden speedy boarding! Konden we dus al die tijd doen alsof we belangrijk waren. Koffer weg, door naar security. Gate M, daar waar blijkbaar niemand komt, dus we waren er zó doorheen.
Nou ja… bijna dan. Twee tassen moesten open en ik werd uiteraard nog even gefouilleerd ik straal natuurlijk ook pure mysterie uit met m’n sneakers en reistas vol snacks.
Het was pas 12 uur, dus nog twee uur te gaan. Tijd voor wat serieuze pre-vlucht zelfverwennerij: even naar de parfummerie en een paar pompjes van m’n favoriete luchtje van Marc Jacobs.
We ploften neer op wat er uitzag als gezellige loungebankjes, maar dat bleek dus gewoon keihard beton in vermomming. Maar hé, we zitten. We gaan. Het is vakantie! 🎉
Split it is!
De vlucht duurde maar 1 uur en 45 minuten een knipper met je ogen en je zit in Kroatië. En wat een fijne verrassing: de luchthaven van Split was hartstikke mooi én overzichtelijk. Geen doolhof, geen eindeloze loopbanden, gewoon hup: koffertje halen, richting uitgang en boem daar stond het huurautobalietje al op ons te wachten.
Klein detail… we moesten toch maar even upgraden. Blijkbaar hadden we iets te enthousiast ingepakt (wie, ik?!), want de originele auto was meer een kruimeldief met wielen. Nu dus een iets ruimer modelletje waar de koffers én de kids in passen. Luxeprobleem opgelost.
Auto volgeladen, Kroatische radiozender aan, Google Maps paraat op naar ons eerste appartement! En wat een plek! Direct aan zee, letterlijk: je steekt de weg over en je staat met je voeten op het witte kiezelstrand alsof je zo een postkaart binnenstapt.
Wij trokken meteen onze zwemspullen aan, pakten de snorkels (ja, die hadden we natuurlijk ook mee) waterschoenen aan (ja, die hadden we gevonden) en doken de azuurblauwe zee in. Zó helder dat je je eigen tenen onder water kunt tellen.
Daarna nog even snel boodschappen gedaan (lees: chips, water, een drankje en wat hapjes), en toen hadden we nul komma nul zin meer om iets te ondernemen. Dus: fish and chips op het terras, voeten omhoog en niks meer moeten.
Ik ben eindelijk begonnen aan dat boek waar ik al weken naar uitkijk. Titel: Al het blauw van de hemel. Past perfect bij de lucht hier trouwens. Ik ben benieuwd. Het is vakantie. Echt. Rust…
Reactie plaatsen
Reacties