Vandaag stond er een klassieke vakantie-dag op het programma: een dagje zwembad. Zoals onze vakantie-routine inmiddels voorschrijft, gingen Vedran en ik ’s ochtends eerst ontbijt scoren. Een soort ochtendlijke jacht, maar dan met koffie. Zodra we terug waren, maakten we Thara en Dani wakker en konden we gezamenlijk aanvallen. Want ook in de vakantie is een beetje routine eigenlijk best fijn. Structuur met een zongebruind randje, zeg maar.
Na het ontbijt trok ik mijn zwemkleding aan en dacht: dit wordt mijn outfit van de dag. En zo geschiedde. Motto: aan is aan, en ik heb het glansrijk volgehouden.
We plonsden in het water en stortten ons op het enige echte strandbalvolleybalrecord (bestaat dat officieel?). Het nieuwe record staat op naam van Thara en mij: 132 keer overgespeeld. Jawel. Mag best een slow clap voor.
Tussendoor pakte iedereen z’n momentje. Vedran in de schaduw, Dani op zijn manier, ik scrollend op m’n telefoon. Ja ja, in het nu zijn is belangrijk maar ik was ook alvast ideeën aan het opdoen voor ná de vakantie. Denk: slowcooker. Crockpot. Simpel eten dat zichzelf maakt. Ideaal. Terwijl ik daar zat op het terras, met een briesje en een uitzicht op niets hoeven, werd ik zowaar een beetje toekomstgericht zen.
Later hing ik nog met Thara in het zwembad. Zij lag in zo’n zwemband met haar telefoon op de rand vastgeplakt met zuignappen voor de beats, ik dobberde ernaast op een luchtbed. Samen dreven we rond, keken naar de lucht en speelden een onuitgesproken potje wat zie jij in die wolk?.
We spotten een zeepaardje, een paard, een olifant en iets dat volgens mij op een haaienvin leek, maar Thara zag er een Nike-logo in. Tja, branding is overal.
’s Avonds gingen we nog een keer naar Mostar voor lekker eten missie geslaagd. We dineerden bij Labyrint aan de rivier, met uitzicht op de iconische brug. Daarna ijs gezocht (en gevonden) aan de voet van de brug, waar we een gezellig tafeltje spotten. IJsje erbij, mensen kijken, beetje slenteren door de straatjes. Kortom: vakantie zoals vakantie bedoeld is.
Eenmaal thuis eindigden we de dag horizontaal met een boek. Althans, wij volwassenen.
De kinderen snappen daar niets van.
“Hoezo lees je voor je lol? Dat doe je toch alleen als het voor school moet?”
Ach ja. Ondertussen heb ik in twee weken al twee boeken gelezen én ben ik begonnen in boek drie. En dat terwijl ik de afgelopen twee jaar amper aan lezen toekwam.
Het lijkt verdorie wel vakantie!
Reactie plaatsen
Reacties