Met alle respect… als je een blog zo begint, weet je eigenlijk al: dit wordt een gezellig potje passief-agressief gal spuwen. En ja hoor, ik trap er zelf ook wel eens in. Maar als ík het zeg, dan doe ik dat met flair, charme en een knipoog. Toch?
Maar serieus. Er is een bepaald type mens je kent ze wel die midden in een gesprek ineens met een licht neerbuigende toon zegt:
“Maar even hoor, met alle respect…”
En dan weet je: hou je vast, hier komt de botte bijl verpakt in een theedoek van beleefdheid.
Want wat volgt is zelden respectvol. Nee joh. Wat volgt is vaak een opmerking die begint met een lichte sneer, uitmondt in een denigrerende conclusie en eindigt in een ongemakkelijke stilte waarin iedereen zich afvraagt of ze net zijn uitgescholden maar dan in nette woorden.
“Met alle respect, maar…”
“Met alle respect, maar ik vind je echt niet geschikt voor deze functie.”
Oh, dank je, ik waardeer je volstrekt respectloze feedback enorm.
“Met alle respect, maar mensen zoals jij…”
STOP. Gewoon. STOP. Hierna komt zelden iets waarin ‘mensen zoals ik’ zich prettig gaan voelen.
“Met alle respect, maar dat is echt onzin wat je zegt.”
Wat je bedoelt is: je vindt me dom. Zeg dat dan gewoon, dan weet ik waar ik aan toe ben.
Wat deze zin eigenlijk betekent is: “Ik ga nu iets zeggen dat als het uit mijn mond komt waarschijnlijk niet door de morele toetsingscommissie komt, maar als ik het inpak in een papiertje van ‘respect’, dan lijkt het alsof ik gewoon een eerlijke, open en volwassen gesprekspartner ben.”
Maar dat ben je niet. Je bent gewoon een lul.
Met. Alle. Respect.
Respect is geen magische cape
Het probleem is: “met alle respect” is een soort Harry Potter-achtige onzichtbaarheidsmantel voor botheid. Je gooit die zin voor je uit, en POEF, alles wat daarna komt zou zogenaamd niet meer beledigend mogen zijn.
Dat werkt dus niet. Want als ik zeg:
“Met alle respect, maar ik vind je mening dom, je kledingkeuze twijfelachtig en je gezicht een beetje passief-agressief”
…dan kun je daar geen bloemetje meer van maken. Zelfs niet als je het zegt met een glimlach of een mok thee in je hand.
Wat dan wel?
Zeg gewoon wat je bedoelt, maar zeg het als een mens. Je kunt best kritisch zijn, of zelfs flink van leer trekken, maar laat dat hele “met alle respect”-circus achterwege. Of gebruik het als het écht zo is:
“Met alle respect voor jouw inzet, ik zie het anders.”
“Met alle respect voor jouw achtergrond, mag ik vragen hoe je tot die conclusie komt?”
Kijk, dan kunnen we praten. Dan zit er echt respect in je woorden.
Maar als je het alleen gebruikt om je asociale mening in een gouden wikkel te stoppen?
Dan ben je gewoon een zak snoep waarvan alle dropjes bitter smaken.
Met alle respect natuurlijk.
Reactie plaatsen
Reacties